بازآفرینی فرهنگ‌مبنا زمینه‌ساز ارتقاء تعاملات فرهنگی (نمونة موردی: بافت تاریخی شهر مشهد )

فضای شهری بستر تعاملات فرهنگی و زندگی شهری نماد و تجسم کالبدی مفاهیم فرهنگی است. بافت تاریخی شهرها به‌لحاظ دارا بودن قدمت، میراث کالبدی، زمین‌های متناسب با عملکرد فرهنگی مهمترین بستر کالبدی-فضایی ارزش‌های فرهنگی محسوب می‌شود. بافت تاریخی شهر مشهد نیز دارای عناصر ارزشمندی می باشد که با توجه به فشار‌های گسترش شهر، غفلت از بافت تاریخی و نگاه موزه‌ای به فضاها و عناصر تاریخی سبب ایجاد بناهای تاریخی به صورت مستقل و قطع ارتباط آنها با زندگی مردم و شهر شده است. از طرفی نمادهای فرهنگی مشوق تبادل فرهنگی می باشد و این انفصال فضایی موجب کاهش تعاملات فرهنگی مردم در بافت تاریخی شده‌است. احیای فعالیت‌ها و رویدادهای فرهنگی از نقش و جایگاه مناسبی در بازآفرینی بافت‌های تاریخی برخوردارند. لذا هدف اصلی این مقاله بازآفرینی بافت تاریخی مشهد جهت ایجاد پیوند بین جاذبه‌های فرهنگی از طریق ایجاد شبکه شهری و ارتقاء  تعاملات فرهنگی بر مبنای ایده بازآفرینی فرهنگی است. در این رویکرد، فرهنگ به‌عنوان یکی از سرمایه‌های اصلی شهر شناخته می‌شود. بافت تاریخی شهر مشهد با داشتن پتانسیل‌های تاریخی و جاذبه‌های گردشگری امکانات توسعه فراوانی دارد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و پس از بیان مبانی نظری، با مرور اسناد بافت تاریخی مشهد و مطالعات میدانی به تحلیل مسئله می‌پردازد. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد تعریف شبکه‌ی پیوسته‌ای از فضاها و فعالیت‌های شهری در بستری تاریخی و در راستای حفظ و تقویت استخوان‌بندی اصلی شهر  زیرساخت جدیدی را در توسعه شهر مشهد فراهم خواهد کرد.